'Up' feelings in 'down' under!

Lieve allemaal!

Dankjullie wel voor alle leuke reacties op ons vorige verhaaltje, vinden we leuk! We genieten nog volop in 'down under' en voelen ons juist alles behalve down! Na Darwin vlogen we naar Cairns, de aftrap van de Eastcoast. Cairns is een heerlijk stadje aan de oceaan, waar we ons super goed hebben vermaakt. Met als belangerijkste hotspot: de lagoon! Gratis zwembad, gratis wc, gratis zon en gratis wifi; wat wil een Dutchie nog meer?! Daar hebben we het grootste deel van van ons 9 daagse verblijf in Cairns dan ook een partijtje optimaal van ons leven liggen genieten, heerlijk! Verder was Cairns goed voor de nodige party, het ontmoeten van nog meer Dutchies, boeken van nieuwe tours, bergen groente en fruit inslaan op goedkope marktjes, ons lichtelijk laten afzetten door een gast in een travelagency, en niet te vergeten de Uncle Brians Tour en het Great Barrier Reef! Tijdens deze eerste tour zouden we kennis gaan maken met de rainforest rondom Cairns. Klinkt opzich niet bijsterend boeiend, maar de bomen en watervallen werden opeens zo veel vermakelijker door de tourguide van die dag; een prettig gestoorde, tegen zichzelf pratende Australier die ons van tijd tot tijd van de krakkemikkige vanstoeltjes liet rollen van het lachen. Hoogtepuntjes waren in een treintje van een natuurlijke glijbaan glijen, poging tot sexy foto's maken in de waterval waar de videoclip van Mysterious Girl is opgenomen en zingend en swingend de dag afsluiten in de van op weg terug naar ons hostel. Hij kreeg het allemaal voor elkaar! Je had er bij moeten zijn maar het was echt een hilarische dag!

Op zondag was het dan eindelijk tijd voor een dagje snorkelen in het Great Barrier Reef! Met veel goeie zin en overgeefpillen in onze achterzak stapten we om acht uur 's ochtends de boot op die ons binnen anderhalf uur naar de mooiste Reef's bracht over de woeste oceaan . Nou bovenaan zitten in het schip van de Efteling was er echt niks bij! Geel en groen doken we daarna dan ook in het kristalheldere blauwe water in onze snorkelpakjes en zwommen we tussen het tropische rif. De sickniss was toen snel vergeten. Het was echt zo mooi, echt Finding Nemo in real life! Nemo hebben we helaas niet gevonden, maar we hebben wel zo veel mooie en kleurrijke andere vissen en onverklaarbare wezens gespot. Echt een experience!

Na een avondje biertjes drinken en beerpong spelen namen we na 9 daagjes Cairns, rond middernacht de nachtbus naar Airlie Beach. Door de biertjes bijna de bus gemist dus we hebben echt als gekken met onze backpacks over straat gerend, maar gelukkig zag chagerijnige meneer de buschauffeur ons net op tijd. Aangekomen in Airlie Beach ondervonden we dat paradijsjes op aarde echt bestaan, the Whitsunday Islands! Drie dagen voeren we met een chille groep mensen op een zeiljacht langs deze beauties van eilanden. De plaatjes in de reisgids hadden er niet over gelogen, zo'n wit zand en zo'n blauwe zee. We voelden ons als koninginnen in Australie! Op dag twee was het tijd om weer een snorkelpak aan te trekken om de oceaan ook hier eens van onder te bekijken. In dit geval waren het geen saaie zwarte maar knalroze strakke snorkelpakjes die je van top tot teen bedekten. We zagen er echt zwaar lachwekkend uit en hebben hard gelachen. Als een stelletje roze purno de purno's met duikbril op doken we het water in om opnieuw visjes te spotten. Dat viel alleen een beetje tegen. Waarschijnlijk hebben we die arme beestjes met onze roze pakken toch afgeschrikt.. 's Avonds was het tijd om tijdens de karaoke als duet als eerst het podium te betreden om onze tourgenootjes te verblijden met ons zangtalent, blij dat ze waren!;)

De volgende stop was Fraser Island, tijd voor wat actie!! Met een driedaagse jeeptour gingen we dit grootste zandeiland ter wereld gaan verkennen. Nadat we de groep de avond ervoor hadden leren kennen en samen inkopen hadden gedaan voor de komende dagen stapten we met z'n 7en vol goeie moed in een jeep. Drie jeeps vol enthousiaste backpackers reden achter elkaar aan. Ludo genoot volop toen zij als eerste het stuur over mocht nemen. Maar toen ze het pad niet avontuurlijk genoeg meer vond, besloot ze de jeep off road te sturen door een losse laag zand. Deze maakte een onverwacht glijdende beweging en Ludo kon hem op het laatste nippertje nog recht op de weg krijgen. Dat was even schrikken! Daarna was het Hanna's beurt. Hanna stuurde de jeep door de diepste kuilen om de mensen op de achterbank zo hoog mogelijk de lucht in te krijgen. En terwijl ze met een grote glimlach op haar gezicht achterom keek of dit ook lukte weerhield de Franse kreet 'attencion!' haar er nog net van om het stuur om te gooien en op het nippertje een hek te kunnen ontwijken. Haar nieuwe bijnaam' bumpyride' heeft ze hieraan te danken. 's Avonds gingen we lekker bbqen onder het genot van de goedkope Australische wijn 'goon'. Tot laat in de avond bleven we over met een beperkt groepje waarna we een beetje aangeschoten het spel 'truth or dare' speelden en elkaar de grappigste opdrachten lieten doen.

De volgende dag hobbelden we met onze jeep weer verder naar verschillende bounty strandjes, heldere lakes en mooie look outs. Af en toe moesten we uitstappen om te duwen wanneer de jeep het bagaf in het losse zand. Tegen de middag kwamen we aan bij lake Wabby. De stijle duin die hiervoor lag was perfect voor alles behalve een normale manier het water in te duiken. Al rollend en rennend gingen we de duin af omlaag om te eindigen in de lake. Nadat alle mannen tegelijk de duin af waren gerend om te kunnen bepalen wie de snelste was, waren de vrouwen aan de beurt. Ludo kon helaas haar eigen tempo niet meer bijhouden tijdens het rennen, viel voorover en hapte een heleboel zand. Dit bezorgde alle toeschouwers die stonden te kijken natuurlijk een hoop pret! Maar gelukkig was ze ongedeerd en dook een beetje gegeneert gauw achter de rest aan het water in. 's Nachts sliepen we in tenten en moesten we zelf een naturalistisch toilet creeeren achter een boom of struik, waarbij altijd iemand de wacht moest houden met een dingostick om een eventuele hongerige dingo onder je billen weg te slaan.Toen we na de derde dag het zand echt overal in onze bagage en kleding tegenkwamen waren we ook weer blij om terug te gaan naar het hostel voor een frisse douche. Een zeer geslaagde tour!

Een groot deel van onze 'frasergroep' reisde samen met ons zuidelijk richting het plaatsje Noosa. Hier verbleven we een nachtje in een hostel en daarna gingen we op een driedaagse bushkamp die we er gratis bij kregen toen we ons whitsunday en Fraser pakket boekten. Kajakken stond gepland als hoofdactiviteit tijdens deze tour en dit viel ons op dag 1 toch al redelijk tegen. Na een dag lang kajakken stonden onze schouders toch wel behoorlijk stijf van de spierpijn en besloten we de dag daarna niet meer te gaan. In plaats daarvan hebben we een dagje films gekeken met onder andere een Hangovermarathon, ook heel prima vermaak!

Na al deze tours waren we blij om weer naar een grote stad te gaan, Brisbane. Onze verwachtingen waren laag vanwege de verhalen van andere reizigers maar we waren blij verrast door alle leuke parkjes, winkels en gezelligheid. Op de laatste dag ging Ludo samen met de Franse Cecile naar Lone Pine waar ze kangoeroes kon voeren en aaien, de fluffy koalas eindelijk eens van dichtbij kon zien en verschillende shows bekeek. Hanna besloot even wat geld te besparen en in Brisbane te blijven om de gratis musea te bezoeken en te gaan chillen bij de lagoon.

Alles loopt dus nog steeds lekker volgens plan. Hanna is tot nu toe alleen nog maar haar zonnebrand, deo, tandenborstel, aftersun, oordoppen, kamersleutel en bijna haar badhanddoek kwijtgeraakt; Ludo heeft nog steeds niet haar echte ware ontmoet, waardoor ze, hoe het er nu naar uitziet, nog steeds de 9e mee het vliegtuig instapt terug naar Nederland. Ook zijn we nog steeds niet in de verleiding gekomen om een gigantische tattoo op onze schouders te laten tatoeeren (waardoor we hier eigenlijk alleen maar origineel zijn). Verder liggen we hier vaak dubbel om elkaars Engelse versprekingen zoals: 'I want to spring in the water', I have sand between my tands' of ' The sun is coming door'. Na de uitspraak van een Australier 'go hard or go home' zei Hanna verontwaardigd 'You denk I don't go hard ofzo?!'. Komende weken zullen we ons gaan mengen tussen de wiet paffende hippies en australische surfdudes in idilische surfdorpjes, waarna we onze laatste daagjes in Aussie zullen spenderen in Sydney. Het leven is goed in het Australische land!

Veel liefs en tot snel allemaal!

Ludo & Hanna