Sydney is zo shit nog nie!

Lieve allemaal,

Alweer bedankt voor alle leuke reacties op ons vorige reisverslag! Hieronder nog even een samenvatting van onze laatste weekjes in Australie. Na de grote stad Brisbane, vertrokken we volgens plan naar het badplaatsje Surfers Paradise. Alle hoge kantoren en flats die zich aan de rand van het strand bevonden deden ons toch flink verbazen en we realiseerden ons dat dit badplaatsje toch wel een stuk groter was dan verwacht! We hebben onze drie dagen hier voornamelijk doorgebracht aan het strand. We hadden gepland om het weekend door te brengen in Byron Bay maar kwamen er pas laat achter dat alle hotels en hostels volgeboekt waren vanwege het surfers festival dat plaats zou vinden in dit weekend! Met heel veel geluk stapten we 's avonds toch in het busje richting Byron Bay vanwege een annulering. Wat een geluksvogels!

Byron Bay klopte aardig met het beeld dat we ervan gecreeerd hadden. Een gezellige strandplaats met een stuk minder hoogbouw dan Surfers Paradise, waar veel hippies met dreadlocks rondlopen en mensen hun dag doorbrengen met surfen, muziek maken en jointjes roken. Je kunt je waarschijnlijk wel voorstellen dat dit zorgt voor een hele relaxte en gezellige sfeer. Dit is naar ons idee pas een echt Surfers Paradise! Natuurlijk wilden wij het niet houden bij het kijken naar de knappe surfdudes en wilden we zelf ook een poging wagen. Hanna had al een paar surflessen gehad op vakantie in Frankrijk dus leerde ze Ludo de belangrijkste trucjes van het surfen. Nadat we genoeg geoefend hadden op het droge gingen we te water. Terwijl Ludo haar eerste surfminuten voornamelijk besteedde aan zouthappen en in de knoop zitten met het onhandige koord aan haar been, stal Hanna de show en liet ze soepeltjes zien wat ze geleerd had in haar surflessen! Hanna stond hier duidelijk in de spotlights maar 's avonds was het Ludo's beurt.. Rustig uiteten eindigde in een wilde worstelavond nadat Ludo had gehoord dat je bij deelname aan de jelly wrestling 50 dollar (is bijna 40 euro!) kreeg. Na een kleine aanmoediging van Hanna en wat andere backpackers stond Ludo op de deelnamelijst en was er geen ontkomen meer aan.. In het midden van de kroeg stond een opblaasbadje met rode glibberige jelly erin en acht vrouwen moesten tegen elkaar strijden om de hoofdprijs van 200 dollar. Er was niks ordinairs aan want je mocht je kleren gewoon aanhouden en er waren duidelijke regels over bijten, krabben en haren trekken. Het enige wat je moest doen was de sok van je tegenstander driemaal uittrekken. Al in de eerste ronde begonnen Ludo's handjes te trillen toen ze opmerkte dat haar tegenstander twee koppen groter was en toegaf dat ze 5x in de week naar de sportschool gaat om gewichten te heffen! De kroegzaal zat propvol met enthousiaste toeschouwers en na het startschot deed Ludo haar uiterste best om de sok van haar brede tegenstander uit te trekken. Maar haar armpjes waren helaas te kort en ook haar beentjes waren niet lang genoeg om de gespierde armen van de snuivende buffel tegenover haar te kunnen ontwijken. Al jellyhappend verloor ze de strijd al snel. Het was helaas, of misschien wel gelukkig, niet toegestaan om foto's te maken. Maar we kunnen jullie ervan verzekeren dat het er ruig aan toe ging en Ludo blij was dat ze er na deze eerste ronde meteen uit lag en niet in de finale stond! De twee dagen daarop konden we heerlijk luxe uiteten gaan van dit deelnamegeld dat we in het restaurant van de kroeg mochten besteden. Wat is het leven toch heerlijk!

Na een paar dagen twijfelen besloot Ludo nog een laatste grote uitgave te gaan doen. Het snorkelen had haar zo enthousiast gemaakt over het onderwaterleven dat ze dit van dichterbij wilde gaan bekijken. Jawel, tijd om te gaan duiken! Na een uurtje in het zwembad te hebben geoefend ging ze samen met een jongen uit Duitsland en de instructeur richting de zee. Een geweldige ervaring waarin ze naast een heleboel schildpadden en mooie vissen (inclusief Dori en Nemo!), ook twee Grey Nurse sharks van ruim twee meter lang op nog geen drie meter afstand voorbij zag zwemmen!! Heel griezelig maar ontzettend gaaf! De meeste surfers lieten het surfers achterwege vandaag doordat er erg veel wind was maar Hanna was nog niet uitgesurft dus bleef bij het strand om de golven nog beter de baas te worden met haar surfboard!

De next stop was Yamba. Klinkt exotisch vonden we, en vanwege ook nog eens de vele goeie verhalen die we van veel travelmates hadden gehoord, zou Yamba dan natuurlijk ook met ons kennis moeten maken! De keuze was niet reuze in Yamba, want er was slechts een hostel. Maar daardoor zat dus iedereen wel op dezelfde plek en ontstond er al heel snel een knus huiskamergevoel. Tel daar een hyperactieve maar erg leuke hosteleigenaar bij op en de gezelligheid is compleet! Deze Shane probeerde je zo snel mogelijk verliefd te laten worden op dit nog onontdekte en ongerepte surfersdorpje door het organiseren van gratis surflessen en de welbefaamde Shanetour, waarover later meer. Dit lukte bij ons al snel, wat een prachtig plaatsje was dat! Tien super mooie stranden, hoge kliffen en dolfijnen die samen met de surfers wedstrijdje deden wie het hoogst kon springen. Echt een plaatje! Als echte surfdudettes werden we vriendjes met de golven tijdens de surflessen. Shane stond er op dat iedereen een Yamba scar zou krijgen, een groot litteken, het liefst in je gezicht, door een surfboard gemaakt, waardoor je voor de rest van je leven kon laten zien dat je de hoge Yamba golven had doorstaan. Helaas voor Shane is ons dat bespaard gebleven, maar de surffeeling heeft ie er bij ons zeker in gekregen!Tijdens de shanetour gingen kregen we een rondje siteseeiing Yamba en gingen we dodelijke piranjas voeren en cliffjumpen, van 18 meter!! Zo gingen de verhalen in ieder geval de ronde. Word je niet heel vrolijk van zou je zeggen. Nou nee, wij ook niet! Vooral niet toen ie vlak voor de tour lachend verhalen vertelden over de gewonden die het al had opgeleverd en dat je vooral niet je neus dicht moest houden als je sprong omdat anders je hele lip gespleten zou worden door de klap op het water. Nou je had onze hoofden moeten zien! Met knikkende knietjes zaten we in het tourbusje op weg naar die 18 meter hoge cliff. Die gelukkig maar 5 meter bleek te zijn. Ludo deed meteen bommetje vanaf de top. Hanna vreesde iets meer voor de hoogte en was al erg trots op haar 2,5 meter hoge sprong. De vleesetende piranga's bleken menslievende visjes te zijn en zo had Shane ons dus goed te pakken. Goede brainwash dus die middag, maar erg leuk!

Na 4 daagjes Yamba was het alweer tijd voor ons eindpunt, Sydney! De mensen in Yamba vonden het te druk dus noemden het shitney maar hier zijn wij het totaal niet mee eens! Wow echt een overweldigende stad is dit, vooral de harbour is zo indrukwekkend met de grote bridge, de skyline en natuurlijk het operahouse. Super gaaf om hier te zijn! We hebben hier lekker de stad verkend en onze voorafgestelde bucketlist afgelopen; nog een keertje domino's, hungry jacks wopper en subwaylunch. Yes, allemaal afgevinkt! Verder zijn we een dagje met de trein naar de Blue Mountains geweest. En ja, van ver af zijn ze echt blauw! Schijnt iets met eucaliptusblaadjes te zijn, ofzoiets. Was wel erg toeristisch, we hebben flink wat selfiesticks en peacetekens van chinezen uit ons gezicht moeten halen, maar erg de moeite waard! Voor de laatste daagjes hier hadden we bij de weergoden nog even wat zonnestraaltjes besteld, en lucky als we zijn ook gekregen! Dus heerlijk nog even ons tannetje afgemaakt op bonday en manly beach. Top daagjes! De laatste avond in Australie moest natuurlijk GOED worden gevierd. Nouja, laat dat maar aan ons over! Met twee meisjes die we nog kenden van Fraser Island hadden we afgesproken om onze dansmoves nog een keer te showen in een grote club hier in Sydney. De ware Dutchie kwam ook deze avond echt weer in ons naar boven. Van het hostel hadden we nog een aantal bonnen voor gratisch(!!) drankjes in verschillende bars, en voordat we hadden afgesproken bij de club hadden we nog een krappe 45 minuutjes om deze te nuttigen, dus ja, dat werd rennen en wijn drinken als water! Daarna nog iets te veel aangeboden drankjes aangenomen waardoor we nu enigzins brakjes ons verhaaltje zitten te typen. Wel een mooie (bijna gratis) laatste avondje! Raar hoor om dadelijk alweer in het vliegtuig naar huis te zitten, maar we kunnen allebei ook niet wachten om onze vriendjes, vriendinnetjes en family weer te zien! In China hebben we een stop van 17 uur, kunnen we nog even checken of de chinezen hun eetmanieren al hebben bijgesteld. We hebben hier allebei echt keihard genoten, en het meest gaan we het ultieme vakantiegevoel, de mooie plekjes hier, onze vriend de zon, tim tams, 5 dollar pizza's en elkaars gezelligheid missen. Iets minder gaan we de gammele hostelbedjes missen, snurkende roommates, brakke wifi, 3x hergebruikte onderbroeken, de soms ondefinieerbare insecten en de luft in onze backpacks. Maar misschien zelfs dat wel een beetje..
We zullen proberen nog wat Australische zonnestraaltjes in onze broekzakken te stoppen en mee naar ons koude kikkerlandje te nemen. Mocht het toch nog frisjes zijn, overleven we het ook nog wel. We konden het allebei niet laten om op de wifi tijdens saaie uurtjes in de bus alvast een winterjas te bestellen, goed voorbereid naar huis dus ;)

Tot heel snel allemaal, we kijken er naar uit!
Happy days!!

Liefs Ludo en Hanna